Şu şirk ki ; adını takva koymuşlar. rüzgara verelim. mey içmekle

             

سعدی » دیوان اشعار » غزلیات

برخیز تا یک سو نهیم این دلق ازرق فام را

بر باد قلاشی دهیم این شرک تقوا نام را

kalk !  şu mavi renkli sufi  hırkasını  bir kenara koyalım.  (üzerimizden çıkarıp atalım)

Şu şirk ki ; adını takva koymuşlar. rüzgara verelim. mey içmekle  (şarap içmekle )

هر ساعت از نو قبله‌ای با بت پرستی می‌رود

توحید بر ما عرضه کن تا بشکنیم اصنام را

bu putperest ; her saat yeni bir kıble ve put'a dönüyor.

tevhidi bana açıkla , arz et. bütün bu sanemleri kırayım. 

می با جوانان خوردنم باری تمنا می‌کند

تا کودکان در پی فتند این پیر دردآشام را

Gönlüm muradı odurki; pir halimde  gençlerle şarap içip  sarhoş olmak
ta ki çocuklar peşime düşüp, ellerindeki  tenekelere vurarak  beni rezil rüsvay  etsinler.

از مایه بیچارگی قطمیر مردم می‌شود

ماخولیای مهتری سگ می‌کند بلعام را

Tevazu ve niyaz içindeki biçarelik ; bir köpeği  insan  mertebesine ulaştırır
Kendini beğenme ve mecnunu azimet ; insanı  Belam'ı baura gibi köpek  yapar

زین تنگنای خلوتم خاطر به صحرا می‌کشد

کز بوستان باد سحر خوش می‌دهد پیغام را
seher rüzgarı bahçelerden güllerin hoş kokularını getirdiğinde
Köşeye çekilmiş. halvetgahımda  gönlüm bahçe ve sahranın özlemini çeker.

غافل مباش ار عاقلی دریاب اگر صاحب دلی

باشد که نتوان یافتن دیگر چنین ایام را

Gafletten elini çek! Eğer akıl sahibi isen 
  fırsatı ganimet bil! eğer gönül sahibi isen; başka birgüne ulaşmaya gücün yetmez. 

جایی که سرو بوستان با پای چوبین می‌چمد

ما نیز در رقص آوریم آن سرو سیم اندام را
Bostan oyle bir yerki orada servi salına salına yürüyor
bizde gümüş tenli, servi endamlı maşukumuzu raksa getirelim

دلبندم آن پیمان گسل منظور چشم آرام دل

نی نی دلارامش مخوان کز دل ببرد آرام را
o gönül  alan, yemin bozan,kendinde gözlerin yakalandığı aşıkın gönlüne sukunet veren  o maşuk'u ben
hayır ! hayır!   ona del aram (gönle sukunet ve huzur veren)  demeyin. gönül onu yüzünden   huzr ve kararını yitirdi.

دنیا و دین و صبر و عقل از من برفت اندر غمش

جایی که سلطان خیمه زد غوغا نماند عام را

onun aşkının derdinden ; dünya ,din,sabr ve akl elimden gitti.
sultan bir yere çadır kurdu ki ;orada sıradan insanlar kavga ve dövüş içindeler .o  çadırdan eser kalırmı.hiç
باران اشکم می‌رود وز ابرم آتش می‌جهد

با پختگان گوی این سخن سوزش نباشد خام را

gözyaşım yağmur gibi akıyor. gönlümün  yanışından üzerime ateş yağmakta 
bu halimizi  sözünü   dert çekenlere anlat  .ham olanlara söyleme 

سعدی ملامت نشنود ور جان در این سر می‌رود

صوفی گران جانی ببر ساقی بیاور جام را

sadi  nasihat ve öğüt dinlemez hatta  bu yolda  canınıda verir.
sufi şu kıymetli canını götür. ey saki sen şarap getir.

خاور کہ آسمان بکمند خیال اوست

از خویشتن گسستہ و بی سوز آرزوست

Şark ki hayalinin kemendi, gökleri kavrardı.

arzularında ateş kalmamış.kendini kaybetmiş

در تیرہ خاک او تب و تاب حیات نیست

جولان موج را نگران از کنار جوست

onun kara toprağında  hayatın güç ve kudreti yoktur.

ırmak kenarında seyre dalmış. dalgaların çoşkusuna uzak  

بتخانہ و حرم ھمہ افسردہ آتشی

پیر مغان شراب ہوا خوردہ در سبوست

puthane ve haremde ateşler sönmüş

piri mugan testisine heva heves şarabı doldurmuş.

فکر فرنگ پیش مجاز آورد سجود

بینای کور و مست تماشای رنگ و بوست

Batının fikriyatı mecazın önünde secdeye yatmış

bakışlar kör; renk ve kokunun  temaşasında  sarhoş olmuş. 

گردندہ تر ز چرخ و ربایندہ تر ز مرگ

از دست او بہ دامن ما چاک بی رفوست

Felekten daha dönek , ölümden daha çok ,çalan

 o batının elindeki yama ;bizim eteğimizin yırtığına gelmez.

خاکی نھاد و خو ز سپہر کہن گرفت

عیار و بی مدار و کلان کار و تو بتوست

köhne feleğin huy ve mayası topraktan 

ayar  ve yörüngesiz, işleri azametli.türlü türlüdür.

مشرق خراب و مغرب از آن بیشتر خراب

عالم تمام مردہ و بی ذوق جستجوست

şark harap. magrib ondanda harap

tamamı alem ölmüş. şevk ve arayışı kaybetmiş

ساقی بیار بادہ و بزم شبانہ ساز

ما را خراب یک نگہ محرمانہ ساز

saki !  şarap getir . bezmi şebane yap   (şarap içelim)

mahrem bir bakışla bak da. bizi harap et.

    allame ikbal (zeburu acem)