Ayna gibi başkalarının cemalinde mahvolma. gönül ve gözden başkalarının hayalini yıka.

یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب
کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است
Aşk  gamı bir kıssa dan ibaret  acib olan şu ki
her dil de onu işitsem .  bana yine garip geliyor.
hafız gazeliyat

                                         

سطوت از کوہ ستانند و بکاہی بخشند

کلۂ جم بہ گدای سر راہی بخشند

Azameti dağdan alıp bir saman çöpüne verdiler.

Cem in tacını yol üstünde bir fakire verdiler

در رہ عشق فلان ابن فلان چیزی نسیت

ید بیضای کلیمی بہ سیاہی بخشند

Aşk yolunda filanın oğlu filan hiç bir şey değildir.

kelim olan musanın yedi beyzasını bir zenciye verdiler.

گاہ شاہی بہ جگر گوشۂ سلطان ندہند

گاہ باشد کہ بزندانی چاہی بخشند
Şahlık tahtını  sultanın ciğerparesine vermezlerde
bir kuyuda  mahpus olana verirler.

فقر را نیز جھانبان و جہانگیر کنند

کہ بہ این راہ نشین تیغ نگاہی بخشند
Şu yol fakirine kılıç bakışı bahşederler .
o fakr sahibi   ki  cihan padişahı ve fatihi  oluverir.
عشق پامال خرد گشت و جہان دیگر شد
بود آیا کہ مرا رخصت آہی بخشند
Aşk  aklın ayağı altında ezildi. cihan başkalaştı
olurmu ki bana ruhsat verselerde . bir ah etsem.
مثل آئینہ مشو محو جمال دگران
از دل و دیدہ فرو شوی خیال دگران
ayna gibi başkalarının cemalinde mahvolma
gönül ve gözden başkalarının hayalini yıka.
آتش از نالہ مرغان حرم گیر و بسوز
آشیانی کہ نہادی بہ نہال دگران
Harem kuşlarının feryadından bir ateş al 
Başkalarının dalına yaptığın  yuvayı yak ve yık  
در جھان بال و پر خویش گشودن آموز
کہ پریدن نتوان با پر و بال دگران
Bu cihanda kendi kol ve kanadını açmayı öğren
Başkalarının kol ve kanadıyla uçamazsın.
مرد آزادم و آن گونہ غیورم کہ مرا
می توان کشت بیک جام زلال دگران
ben  azade  ve gayret  içinde bir insanım
başkalarının bir  bardak  saf suyu ile beni öldürmek kabildir.
ایکہ نزدیک تر از جانی و پنہان ز نگہ
ہجر تو خوشترم آید ز وصال دگران
ey  bana canımdan  daha yakın ve bakışlardan  gizli  olan 
başkalarının visalinden
 senin ayrılığın  daha hoş geliyor. bana  ey sevgili !!!

               Allame ikbal  payamı maşrık  
            محمد اقبال  پیامِ مشرق

حافظ » غزلیات

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی
sine ağzına kadar dert ile dolu.yazık ki bir merhem yok
gönül yalnızlıktan can boğaza geldi. ya rabbi bir dost yok

چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو
ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی
bu tez dönen bu felekten  kim huzur arar
saki ! sen mey kadehini sun. bir an huzur bulayım.
زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت
صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی
akıl sahibi birine dedim  bu ahval nedir. güldü ve dediki
zor gün . acayip bir iş ve   alem perişan
سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چگل
شاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمی
o çigil güzeli için sabır kuyusunda yandım
türklerin şahı halimizi bilmez ki . nerede o rüstem ?
در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست
ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی
aşk yolunda emniyet ve asayiş beladır.
yaralı kalsın. bırak o gönül  ki  derdine senden merhem ister.
اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست
رهروی باید جهان سوزی نه خامی بی‌غمی
arzu peşinde koşan ve naz sahibine rintlik yolu kapalıdır.
cihanı yakan gerek şu rind yoluna ulaşmaya
 ham ve gamsız olanlar işi değil.
آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست
عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی
bu toprak alemde bir ademi pak kalmadı
başka bir alem ,yeni bir adem yaratmalı .
  خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم
کز نسیمش بوی جوی مولیان آید همی
kalk gönlümüzü semerkant güzeline verelim
rüzgarından, muliyan ırmağının  kokusunu alır burnum.
گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق
کاندر این دریا نماید هفت دریا شبنمی
Hafız ! sen ağla!   aşk istiğnasının 'ın  yanında  senin ağlamanın ne değeri vardır.
bilesinki ; bu  deryada  yedi deniz bir damla gözükür