kendi seyr alanımı göğün altında sanmıştım ben ( muhammed ikbal)

Hasan'ın babası Ali'den öğrendim bu nükteyi ben!
Ruh ölmez bedenin ölmesinden !
Güneşte ışık kalır mı  hiç!
Güneş bizar olmuşsa kendi ışığından!

نہ چھين لذت آہ سحر گہي مجھ سے 
نہ کر نگہ سے تغافل کو التفات آميز 
دل غميں کے موافق نہيں ہے موسم گل 
صدائے مرغ چمن ہے بہت نشاط انگيز
yalvarma lezzetini seher vakti benden çekip alma
iltifat eyleme nigahtan gafil bulunmaya

gül mevsimi elemli gönüllere uygun değildir
gülistan bülbülünün sesi de  pek neşe vericidir.

             

          Deve ve mahmile binici değilim ben

             yol  işaretiyim,durak değilim ben

            benim kaderim eşyayı yakmaktır.

            bir kıvılcımım ,  eşya değilim ben  

                                                 

cibrilin kanadı                                               

اپني جولاں گاہ زير آسماں سمجھا تھا ميں 
آب و گل کے کھيل کو اپنا جہاں سمجھا تھا ميں 
بے حجابي سے تري ٹوٹا نگاہوں کا طلسم 
اک ردائے نيلگوں کو آسماں سمجھا تھا ميں 
کارواں تھک کر فضا کے پيچ و خم ميں رہ گيا 
مہروماہ و مشتري کو ہم عناں سمجھا تھا ميں 
عشق کي اک جست نے طے کر ديا قصہ تمام 
اس زمين و آسماں کو بے کراں سمجھا تھا ميں 
کہہ گئيں راز محبت پردہ دار يہاے شوق 
تھي فغاں وہ بھي جسے ضبط فغاں سمجھا تھا ميں 
تھي کسي درماندہ رہرو کي صداے درد ناک 
جس کو آواز رحيل کارواں سمجھا تھا ميں
بال جبریل            علامہ اقبال

  Urduca aslı                                  

                                                                          

Kendi seyr alanımı göğün altında sanmıştım ben
toprak ve su oyununu kendi cihanım sanmıştım.ben

kırdı bakış tılsımını senin  hicap yoksunluğun 
masmavi bir örtüyü gökyüzü sanmıştım ben

kervan fezanın dolanbaçlı yollarında kaldı yorulup 
güneş ve müşteri yıldızını yoldaşlarım sanmıştım ben

aşkın bir sıçrayışı aştı bütün engelleri
bu yer ile göğü  sonsuz sanmıştım ben

aşkın gizli tutkuları muhabbet sırrını açtı.
böyle bir çığlığın bütün feryatları bastırdığını sanmıştım. ben

yorgun argın bir yolcunun dertli sesini
göç eden kervancının sesi sanmıştım ben

muhammed ikbal   cibrilin kanadı  

Aşk tabibi , İsa nefeslidir, esirgeyicidir. Fakat sende dert görmezse kimi tedavi etsin?

طبیب عشق مسیحادم است و مشفق لیک
چو درد در تو نبیند که را دوا بکند
Aşk tabibi , İsa nefeslidir, esirgeyicidir.
Fakat sende dert görmezse kimi tedavi etsin  ?

طبيب راه نشين درد عشق نشناسد
برو به دست کن ای مرده دل مسيح دمی

yol doktoru* , aşk sırrını anlayamaz.    
Yürü ey gönlü ölmüş kişi, bir Mesih nefesli kâmili ele geçir!
*(yollarda oturup halkı tedaviye çalışan)

سفله طبع است جهان بر کرمش تکيه مکن

ای جهان ديده ثبات قدم از سفله مجوی
Dünya, aşağılık tabiatlıdır, keremine dayanma.. 
ey dünyayı görmüş, anlamış tecrübeli kişi, aşağılık adamdan vefa ve sebat umma!

دو نصيحت کنمت بشنو و صد گنج ببر
از در عيش درآ و به ره عيب مپوی
Sana iki nasihat vereyim de dinle, yüz hazine elde et: Zevk ve işret kapısından gir, kimseyi, ayıplama peşinden koşup durma
روی جانان طلبی آينه را قابل ساز
ور نه هرگز گل و نسرين ندمد ز آهن و روی
Eğer sevgilinin yüzünü görmek istiyorsan gönül aynasını cilâla. Yoksa demirden, tunçtan asla ne gül biter, ne nesrin!

hafız gazeliyat

DERT ORTAĞI İKİ YABANCI

ﻣﺎه اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎي آﺳﻤﺎن، ﺗﻨﻬﺎي زﻣﯿﻦ را ﻣﯽ ﺟﺴﺖ و ﻧﻤﯽ ﯾﺎﻓﺖ، او ﮐﻪ در ﺳﯿﻨﻪ آﺳﻤﺎن، ﺑﺎ آﻧﻬﻤﻪ ﺷﮑﻮه و ﺑﻠﻨﺪي و زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺗﻨﻬﺎي ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ، ﺗﻨﻬﺎي ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮﻣﯽ زﻧﺪ، ﺗﻨﻬﺎي ﺗﻨﻬﺎ اﯾﻦ ﺻﺤﺮاي ﺳﺎﮐﺖ و ﺑﯿﺪرد را در ﻣﯽ ﻧﻮردد و ﺗﻨﻬﺎي ﺗﻨﻬﺎ در ﭘﺲ ﮐﻮﻫﯽ، ﻏﺮق 

ﺣﺴﺮت و ﻧﻮﻣﯿﺪي و ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﺳﺮ در آﻏﻮش ﻋﺰﻟﺖ دردﻧﺎك ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯽ ﺑﺮد و ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽ ﮔﺮدد، او ﮐﻪ ﻣﻬﺘﺎﺑﺶ آﺳﻤﺎن و زﻣﯿﻦ را ﻫﺮ ﺷﺐ در داﻣﻦ ﺣﺮﯾﺮ ﺳﭙﯿﺪ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﭼﺸﻤﻪ آﻓﺮﯾﻨﺶ را در ﭼﺸﻤﻪ ﮐﻒ آﻟﻮد اﻧﻮار ﺳﭙﯿﺪ و ﭘﺎﮐﺶ ﺷﺴﺘﺸﻮ ﻣﯽ دﻫﺪ و زﻧﮕﺎر ﭘﻠﯿﺪ ﺷﺐ را از ﺳﺮ و روي آن ﻣﯽ زداﯾﺪ، او ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎي ﺧﺰﻧﺪﮔﺎن ﺧﺎك ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪي و ﺷﮑﻮه و زﯾﺒﺎﯾﯽ و ﭘﺎﮐﯽ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺳﺘﺎﯾﻨﺪش، او ﮐﻪ ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺑﺎ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﺷﺎدي دﯾﺪار وي ﺑﺮق ﻣﯽ زﻧﻨﺪ 
ﻫﻤﻮاره در ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﺶ ﻣﻨﺘﺸﺮﻧﺪ، ﻫﻤﻮاره در ﭘﯽ او رواﻧﻨﺪ و ﻫﻤﻮاره ﺑﻪ او وﻓﺎدارﻧﺪ، ﻫﺮﮔﺎه ﮐﻪ از ﮔﻮﺷﻪ آﺳﻤﺎن ﺳﺮﻣﯽ زﻧﺪ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و او را ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﺪرﻗﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و و ﻫﺮﮔﺎه در ﮔﻮﺷﻪ دﯾﮕﺮ اﻓﻖ ﺑﻪ ﮐﻨﺠﯽ ﻣﯽ ﺧﺰد و ﻏﺮوب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ از ﭘﻬﻨﻪ آﺳﻤﺎن ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و ﭼﻨﺎن ﺑﻪ او دﻟﺒﺴﺘﻪ اﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ دﯾﺪار ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻣﻐﺮور و وﺣﺸﯽ و ﺳﻮزﻧﺪه و ﻏﻀﺒﻨﺎك را ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ دﺳﺖ از داﻣﻦ ﻣﺎه ﺑﺮﻧﻤﯽ دارﻧﺪ، آري، ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺎه، در اﻧﺒﻮه ﺳﺘﺎرﮔﺎن، در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﯿﻠﯿﻮﻧﻬﺎ ﭼﺸﻢ ﺳﺘﺎﯾﺸﮕﺮي ﮐﻪ از زﻣﯿﻦ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﻣﺎﻧﺪه اﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ اﺳﺖ

Bu gökyüzünün yalnızı ay,
bu  gece yeryüzü'nün yalnızını arıyordu.bulamıyordu.
gökyüzünün bağrında  bütün o azamet  yükseklik ve güzelliğine rağmen yapayalnız  kalmış.
yapayalnız çıkan ,yapayalnız bu suskun derdsiz sahrayı aşan yapayalnız  bir dağın arkasında hasret ,ümitsizlik ve kimsesizlik içinde  gark olarak  kendi acıklı yalnızlığının koynuna başını gömüp , sakinleşen o... mehtabı her gece  göğü ve yeri  ak ipeğinin içine alarak yaratılışın yüzünü ak ve pak köpüklü  nur pınarında yıkayan,gecenin  pis paslarını  üstünden başından alan o ... topraktaki sürüngenlerin gözleriyle  hep yükseklik görkem,güzellik,temizlik ve sevecenliğine övgü yağdırdığı o....
yıldızların onu  görmenin  sevinciyle  parlayan  gözlerle her zaman etrafında saçıldığı , her zaman arkasından koştuğu her zaman ona vefalı kaldığı ve göğün  bir köşesinden çıktıkça ortaya çıkıp etrafını sardığı ,ufkun  diğer köşesinde bir kenara  çekilip battıkçada  kendilerinin de  gökyüzü sahnesinden  dağıldığı ve mağrur, vahşi,yakıcı ve öfkeli güneşi görmeye asla tahammul  etmeyip onun eteğini  bir an  bile bırakmayacak kadar bağlı olduğu o...
evet işte bu  ay, yıldız kalabalıkları içinde ve yerden ona hayranlıkla bakakalan milyonlarca  övgü bakışı karşısında  yalnızdır...
و ﻣﺎه، اﯾﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺗﻨﻬﺎ، آواره دﺷﺘﻬﺎي ﺧﺎﻣﻮش و ﺧﻠﻮت آﺳﻤﺎن، آن ﺷﺐ، در ﻧﺨﻠﺴﺘﺎﻧﻬﺎي ﺳﺎﮐﺖ ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﻣﺪﯾﻨﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺮاه ﻋﻠﯽ ﺑﻮد، اﯾﻦ زﻧﺪاﻧﯽ ﺗﻨﻬﺎي ﺧﺎك، ﻣﻬﺘﺎب ﭘﺮﺷﮑﻮه و ﺑﻠﻨﺪ و زﯾﺒﺎي زﻣﯿﻦ، اﯾﻦ در اﻧﺒﻮه ﺷﯿﻌﯿﺎﻧﺶ ﻣﺠﻬﻮل ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﻫﻤﭽﻮن ﻫﺮ ﺷﺐ از ﺷﻬﺮ ﭘﻠﯿﺪ و از ﻏﻮﻏﺎي زﺷﺖ ﻧﻔﯿﺮﻫﺎ و ﺧﻮرﺧﻮرﻫﺎي ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ در ﭘﺴﺘﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎي ﺗﻨﮓ و ﺗﺎرﯾﮑﺸﺎن ﺧﺴﺒﯿﺪه اﻧﺪ

evet
 Ay,bu yalnız yolcu sessiz ve ıssız gökyüzü çöllerinin avaresi  ay ,o gece medine çevresindeki sessiz hurmalıklarında Ali nin yolunu gözlüyordu.Bu toprağın  yalnız mahkumu  yeryüzünün görkemli ,yüksek ve güzel mehtabı ; bu kendi dostları arasında meçhul olan kişi ....
 .......
ali şeriati  hubut seçmeler

dostun diyarı varken sahraya ne hacet var hafız

خلوت گزيده را به تماشا چه حاجت است
چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است

Yalnızlığı seçen kişinin  temaşa ya  ne ihtiyacı var?
 dostun diyarı varken sahraya ne hacet var ?

مقام عيش ميسر نمی شود بی رنج
بلی به حکم بلا بسته اند عهد الست

Dünyada zahmetsiz aşk müyesser olmuyor. 
Evet, Elest ahdini Belâ‟ya bağlamışlar.

گفتم به دلق زرق بپوشم نشان عشق
غماز بود اشک و عیان کرد راز من

Riya hırkasıyle aşkımı gizleyeyim dedim
gözyaşlarım  gammazladı . sırrımı ifşa etti gitti!
hafız şirazi

اقبال لاهوری 
  پیام مشرق

درین گلشن پریشان مثل بویم
نمیدانم چه میخواهم چه جویم
برآید آرزو یا بر نیاید
شهید سوز و ساز آرزویم
Bu gülşende perişan olmuş  bir koku gibiyim
bilmiyorum ne istiyorum ne arıyorum.
arzum  ya gelir  ya gelmez
aşkın dert ve yanışında şehitlik arzumdur.
بکویش رہ سپاری ای دل ایدل
مرا تنھا گذاری ای دل ایدل
دمادم آرزوہا آفرینی
مگر کاری نداری ای دل ایدل
ey gönül  ey gönül  onun diyarına yönelmiş gidiyorsun
beni  daim yalnız bırakıyorsun. ey gönül  ey gönül
an be an yeni arzular yaratıyorsun.
yoksa senin başka işin yokmu ? ey gönül ey gönül  

ikbal 

کرشمه‌ای کن و بازار ساحری بشکن
به غمزه رونق و ناموس سامری بشکن

به باد ده سر و دستار عالمی یعنی
کلاه گوشه به آیین سروری بشکن

به زلف گوی که آیین دلبری بگذار
به غمزه گوی که قلب ستمگری بشکن
----------------------------------

به آهوان نظر شیر آفتاب بگیر
به ابروان دوتا قوس مشتری بشکن

چو عطرسای شود زلف سنبل از دم باد
تو قیمتش به سر زلف عنبری بشکن
Bir cilve yapta   sihirbazların  pazarını  kesada ver
bir göz ucuyle bak da Samirînin  hilesini ve itibarını  söndür!

Âlemin başını, sarığını yele ver, 
hükümdarlık usulünce külâhının köşesini  yık

Zülfüne söyle, âdeti olan serkeşliği bıraksın;
 bakışına söyle, sitemkârlığın kalbini kırsın!
---------------.
Ceylân bakışlarınla güneş arslanını teshir et.,
iki büklüm kaşlarınla müşterinin yayını kır!

Rüzgârın nefesiyle sümbülün zülüfleri koku salarsa 
sen, amber kokulu saçlarınla ona lâyık olduğu değeri  ver

hafız