Hasan'ın babası Ali'den öğrendim bu nükteyi ben!
Ruh ölmez bedenin ölmesinden !
Güneşte ışık kalır mı hiç!
Güneş bizar olmuşsa kendi ışığından!
نہ کر نگہ سے تغافل کو التفات آميز
دل غميں کے موافق نہيں ہے موسم گل
صدائے مرغ چمن ہے بہت نشاط انگيز
yalvarma lezzetini seher vakti benden çekip alma
iltifat eyleme nigahtan gafil bulunmaya
gül mevsimi elemli gönüllere uygun değildir
gülistan bülbülünün sesi de pek neşe vericidir.
Deve ve mahmile binici değilim ben
yol işaretiyim,durak değilim ben
benim kaderim eşyayı yakmaktır.
bir kıvılcımım , eşya değilim ben
اپني جولاں گاہ زير آسماں سمجھا تھا ميں
آب و گل کے کھيل کو اپنا جہاں سمجھا تھا ميں
بے حجابي سے تري ٹوٹا نگاہوں کا طلسم
اک ردائے نيلگوں کو آسماں سمجھا تھا ميں
کارواں تھک کر فضا کے پيچ و خم ميں رہ گيا
مہروماہ و مشتري کو ہم عناں سمجھا تھا ميں
عشق کي اک جست نے طے کر ديا قصہ تمام
اس زمين و آسماں کو بے کراں سمجھا تھا ميں
کہہ گئيں راز محبت پردہ دار يہاے شوق
تھي فغاں وہ بھي جسے ضبط فغاں سمجھا تھا ميں
تھي کسي درماندہ رہرو کي صداے درد ناک
جس کو آواز رحيل کارواں سمجھا تھا ميں
بال جبریل علامہ اقبال
Urduca aslı
toprak ve su oyununu kendi cihanım sanmıştım.ben
kırdı bakış tılsımını senin hicap yoksunluğun
masmavi bir örtüyü gökyüzü sanmıştım ben
kervan fezanın dolanbaçlı yollarında kaldı yorulup
güneş ve müşteri yıldızını yoldaşlarım sanmıştım ben
aşkın bir sıçrayışı aştı bütün engelleri
bu yer ile göğü sonsuz sanmıştım ben
aşkın gizli tutkuları muhabbet sırrını açtı.
böyle bir çığlığın bütün feryatları bastırdığını sanmıştım. ben
yorgun argın bir yolcunun dertli sesini
göç eden kervancının sesi sanmıştım ben
muhammed ikbal cibrilin kanadı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
teşekür ederiz